به نام خدا
گزارش جلسه با آقای مرتضوی – شرکت تلفیق هنر
جلسه دوستانه ای با جناب آقای مرتضوی در خانه صنایع دستی شرکت تلفیق هنر واقع در خیابان سهروردی شمالی برگزار شد.
شرکت تلفیق هنر در سال 96 شروع بکار کرده است و طی این سال ها بطور تخصصی به بحث فروش صنایع دستی از طریق روش بازاریابی شبکه ای (Network Marketing) پرداخته است.
رشد این شرکت از سال 96 تا 99 چشم گیر بوده و طبق گفته مدیرعامل این مجموعه، از 40 میلیون تومان فروش در ماه به 4 میلیارد تومان فروش در روز رسیده است اما بدلیل شکایات افراد حقوقی، از خرداد 99 این شرکت بسته شده و فعالیتش به تعویق افتاده است.
پس از بررسی های دادگاه های متعدد در سراسر کشور، این شرکت در سال 1401 تبرئه شده و مجدد شروع به فعالیت کرده است.پ
گزارش عملکرد این شرکت نشان میدهد که در نقطه اوجش، با 6100 واحد کارگاهی همکاری داشته است؛ 45 هزار هنرمند در این واحد ها حضور فعال داشته اند و 550 هزار بازریاب در سرتاسر کشور مشغول به فروش این محصولات بوده اند.
در همان ابتدای جلسه ایشان به این موضوع اشاره کردند که متاسفانه معاونت صنایع دستی در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی طی سالیان گذشته، بودجه خودش را به درستی خرج نکرده است. همین نکته کافیست که بگوییم طی این سال ها دولت سعی کرده است همیشه نقش حمایتی را ایفا کند و این امر باعث شده هنرمند را تنبل بار بیاورد.
در صورتی که یک هنرمند واقعی روی پای خودش می ایستد و به هیچ عنوان نیازمند حمایت های دولتی نیست بلکه از دولت انتظار تصحیح قوانین و نظارت بر عملکرد را دارد.
ایشان درباره رتبه کشورهای جهان در صادرات صنایع دستی گفتند: ایران بعد از چین و هند در رتبه سوم صادرات صنایع دستی قرار دارد اما باید به این نکته هم توجه کرد اختلاف ایران با چین و هند فرسنگ ها فاصله دارد.
آقای مرتضوی در رابطه با نمایشگاه صنایع دستی اشاره به این موضوع کردند که باید دلال از هنرمند جدا شود؛ هیچ اشکالی ندارد که دلال هم در نمایشگاه حضور داشته باشد اما باید غرفه شان از هنرمندان جدا باشد و همچنین از هنرمندان پولی دریافت نشود.
مدیرعامل شرکت تلفیق هنر درباره نمایشگاه ها بحث دیگری را مطرح کردند: یکی از خلع های نمایشگاه صنایع دستی بحث عدم حضور نمایشگاه عرضه مواد اولیه صنایع دستی و ابزارآلات و دستگاه های مخصوص حوزه صنایع دستی و همچنین اتاق های مختص ارائه محصولات به تجار بین المللی است.
ایشان یکی از سیاست های قابل اجرا در حوزه صنایع دستی را آشنایی سفرای ایران با هنر دست ایرانی دانستند و گفتند: طی سالیان گذشته سفرای ما هدایای زیادی را به مسئولین خارجی دادند اما بسیاری از این عزیزان اطلاعاتی درباره نحوه تولید این محصولات نداشتند. این موضوع بسیار مهم است که یک سفیر بتواند بعد از اهدای محصول، توضیحات مفیدی را درباره چگونگی ایجاد آن محصول ارائه دهد و همین کار کوچک باعث ترویج صنایع دستی کشور میشود. این موضوع در بین سفرای چین در اقصی نقاط جهان دیده شود؛ وقتی یک سفیر چینی میخواهد هدیه صنایع دستی کشورش را به یک مقام دولتی کشور دیگر بدهد آشنایت کاملی نسبت به نحوه تولید آن هدیه دارد و آن را برای مسئول مربوطه به طور مفصل تعریف میکند و همین امر باعث میشود اصالت کالا در ذهن مخاطب هک شود و ایجاد برند کند.
آقای مرتضوی اعتراضی هم به خام فروشی های دولت داشتند و گفتند: رهبر انقلاب بار ها در سخنرانی هایشان از خام فروشی گله کردند اما دولت همچنان این کار را ادامه میدهد. کشور چین و هند به هیچ عنوان اجازه نمیدهد مواد خام کشورشان صادر شود بلکه بعد از ایجاد ارزش افزونه مثل تولید صنایع دستی، آن را به کشور های دیگر صادر میکنند. اما متاسفانه این مسئله در ایران برعکس است و خام فروشی بر ایجاد ارزش افزوده ارجعیت دارد، چون راحت تر فروخته میشود. ما اگر بتوانیم فقط یک معدن مس را از هزاران معدن مسی که دست وزارت صمت است بگیریم و به وزارت میراث بدهیم، میتوانیم مواد اولیه صنایع دستی که وابسته به مس است را تامین کنیم و تاثیر کوچک همین عمل باعث میشود قیمت محصولات کاهش پیدا کند.
ایشان در خصوص بیمه هنرمندان که یکی از موضوعات و مشکلات همیشگی این حوزه است؛ گفتند: سال ها است که دولت درگیر بیمه هنرمندان است و روز به روز این مشکل پیچیده تر میشود. نظر بنده برای بهبود اوضاع، نوشتن تفاهم نامه سه جانبه بین شرکت های بزرگ، وزارت میراث و هنرمند است. بدین صورت که دولت به طور مستقیم هنرمند را بیمه نکند بلکه شرکتی را موظف کند که هنرمند مورد نیاز خود را بیمه کرده و خودش نقش نظارتی داشته باشد. نقش نظارتی یعنی اگر فردی خودش را هنرمند تلقی کرد اما پس از موعد مقرر محصولش را به شرکت تحویل نداد؛ شرکت این اجازه را داشته باشد که با ارائه مستندات کامل، بیمه هنرمند آن فرد را قطع کند.
مدیرعامل شرکت تلفیق هنر یکی از راه های پی بردن به اصالت و قدمت تاریخی ایران در زمینه صنایع دستی را بازدید موزه های این حوزه دانستند و اشاره کردند: موزه نشان دهنده عقبه هر کشوری در حوزه مختص به خود است و ایران جزو قدیمی ترین کشور هایی است که تشکیل شده و تبع، صنایع دستی آن جزو قدیمی ترین و با سابقه ترین صنایع دستی جهان است و انسان تا این موزه ها را مشاهده نکند نمیتواند از صنایع دستی کشور دفاع کند و در جهت رشد این بازار قدم بردارد.
در مجموع باید گفت وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به طور بالقوه جزو ثروتمند ترین وزارت خانه هایی است که آن طور که باید و شاید قدر خودش را نمیداند و نمیتواند از فرصت های پیش رویش استفاده کند.
ایجاد برندینگ برای صنایع دستی بسیار حائز اهمیت است و استفاده از قدمت تاریخی ایران برای ایجاد مزیت در بازار های خارجی میتواند مزیت رقابتی تجار ایرانی در خارج از کشور باشد.
